พอดีก่อนเห็นกระทู้นี้ ดันไปตั้งอีกกระทู้เนื้อหาแบบนี้ ขอมาจอยที่นี่ละกันครับ
ผมว่า ก่อนอื่นต้องแยกระหว่าง ภาษาพูด กับภาษาเขียน
ผมว่าไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะใช้ภาษาพูดในบทสนทนาและจากที่โพสต์ไว้ คุณ pasathai ก็เข้าใจในจุดนี้นะครับ
แต่สิ่งที่จะมาบอกและเน้นกันก็คือเรื่องของการใช้วรรณยุกต์ และรูปการเขียนที่เกินภาษาพูดครับ
เสียงตรี คะ นะ นั้น นี้
เสียงเอก ค่ะ น่ะ
เสียงโท นั่น นี่
เวลาพูดก็พูดกันถูก เวลาเขียนแบบนี้ อ่านแล้วไม่งงกันบ้างเหรอครับ
คำว่า อะ ผมว่าโอเคนะ (ไม่ใช่ โอเคน่ะ) แม้แต่ จริงดิ ก็โอเคนะ เพียงแต่ ไม่ต้องใส่ไม้ อ่ะ แล้ว หรือถ้า จริงดิ๊ แบบนี้ก็แปลกเกินไป อ่านยากด้วยครับ ต้องมานั่งเพ่งอีกว่า จริงๆ แล้วตั้งใจจะพิมพ์ว่าอะไรไปนู่น (ไม่ใช่ ไปนู้น นะ)
